Biliyorsunuz ki yeni eğitim – öğretim yılı başlamak üzere. Mezun orman çocuklarımızla keskin, şok etkisi yarayacak bir bitiş olmaması için bu gerçeğe uzun zamandır hazırlıyorduk kendilerini. Yaz okulumuz psikolojik hazırlık yönünden mesleki anlamda tatmin sağlasa da; kalben hissettiğimiz o boşluk son orman gününde hepimizin yüzünden okunuyordu. Sevgili Orman da her zaman olduğu gibi hissetmişti bunu. Tüm bulutları toplamış kara kara düşünüyordu; olsundu, orman çocukları her şartta gelirdi sevgili ormanla kucaklaşmaya.. Sevgili orman, bir şey yapmalıyım diye düşündü.. Bir şey olmalı, bir şey, küçüklerimin kalbine dokunmalı.. Ve öyle de yaptı. Biz yine aynı rutinimizle sevgili ormanın kapısında gözlerimizi kapatıp beklerken bu kez anahtar bir çıtırtıyla gelmişti. O da neydi??? Ağustos böceği kabuğundan çıkıyordu. Bunun mezunlarımıza denk gelmesinin bir anlamı olmalıydı, Biz de Ağustos böceği üzerinden içerisinde bulunduğumuz geçiş, değişim ve dönüşüm sürecini konuştuk. Teşekkürler sevgili Orman
Bir yanıt bırakın